Op naar Ottawa

Het valt niet mee om regelmatig mijn blog te updaten, want de dagen worden rap korter, dus weinig tijd, en op de overnachtingsplekken vaak geen goede internetverbinding.
Deze keer wil ik eerst ingaan op enkele opmerkingen en vragen van jullie. Het doet me goed dat zoveel mensen mijn belevenissen volgen en erop reageren.
Allereerst mijn fysieke gesteldheid, want daar schijnen velen zich zorgen om te maken (smel om'e snút). Dat ik (nog) slanker ben geworden dan ik al was viel zelfs een gezin uit Utrecht op, met wie ik in het vliegtuig naar Toronto zat en die ik 3 weken later weer trof in Calgary. En inderdaad, het weinige vet dat ik had is nu ook verdwenen, maar een onderzoek in Calgaryv(op straat in een bus) wees uit dat mijn BMI perfect was (22), dus no worries. Maar ik eet dan ook bij de klippen op om het op peil te houden en heb 2 uur na een flinke maaltijd alweer trek. Om een idee te geven: bij de tent ontbijt van havermout, yoghurt, brood en thee; onderweg koffie met koek, lunch met brood, fruit en bouillon, een 2e ontbijt of lunch in een restaurant, bananen, koekjes, reepjes; 's avonds bij de tent een flinke pan pasta, rijst of bonen met verse groenten, vlees en yoghurt met fruit na; in de tent thee met nog wat noten of chips.
En dan het zitvlak, waar Gerland nieuwsgierig naar was. Nou, laat ik zeggen 'dat is een gevoelig onderwerp'. Na 100km is het veelvuldig even opstaan, anders is het niet te harden, en ik heb overwogen (doe ik nog steeds) om een ander zadel aan te schaffen. Vooralsnog houd ik de boel redelijk heel met 'goat cream'.
Na mijn vorige verhaal vanuit Marathon ben ik verder gefietst langs de noordoever van Superio Lake, naar Sault Ste Marie, oftewel 'the Sault', zoals de locals het noemen. Een schitterende route met mooie uitzichten over het meer en zijn baaien. Ook heb ik Agawa Rock, een heilge plek van Ojibwe (een indianenstam, die in de VS Chipawa worden genoemd), die daar rotstekeningen hebben gemaakt. Gelukkig was het meer kalm anders kun je er niet bij komen.
Onderweg naar een vermeende camping bij Agates Harbour werd ik aan het eind van de middag nog aangehouden door een stel met een camper met de vraag 'Hast tiid foar in bakje?' Het waren Ype en Tryntsje Syperda, oorspronkelijk uit Gytsjerk, maar tegenwoordig woonachtig in Portugal, die van andere Friezen over mij hadden gehoord en me hadden zien fietsen. De koffie stond klaar, evenals een comfortabele stoel. Heerlijk even Feies zitten kletsen. Ype en Teyntsje zijn al 2,5 jaar met hun camper op pad in Noord Amerika en hebben werkelijk bijna alles gezien. Toen was het echter al snel laat en ik moest nog een kilometer of 10 naar de camping, die er niet bleek te zijn (ook geen mensen, die ik kon vragen). Dus maar verder gefietst en toen zag ik een prachtige baai, waar een familie zat te picknicken. Zij wezen mij op een mooi plekje tussen de bomen aan het strand, dat wel vaker werd gebruikt, gezien de vuurplaats. Ze hadden ook nog 1,5 liter water voor me, dus dat werd mijn eerste nacht wild kamperen op een idyllisch plekje.
Onderweg had ik van diverse mensen al verhalen gehoord over Vélorution, een fietsenwinkel met kampeergelegenheid voor fietsers in the Sault. Die heb ik dus opgezocht en werd ontvangen met een hartelijk welkom in de Vélorution community. Plekje in het bosje achter de winkel uitgezocht, waar nog een stuk of 5 fietsers kampeerden. Beregezellig en meteen die avond een afdcheidsfeest van één van de medewerkers van de winkel met bbq en kampvuur op de campground (de feestvierders stonden zo'n beetje in mijn tent. Een kort nachtje dus met (te)veel bier en de volgenden ochtend zou ik om 8 uur een dsgtocht met de trein maken naar Agawa Canyon. In de trein heb ik af en toe heerlijk zitten dutten, maar het was een mooie rit dwars door de bossen en valleien en lang meren en rivieren in Ontario. Terug in the Sault ben ik meteen bij Greyhound langs gegaan voor een busticket naar Ottawa. Ik had namelijk van diverse mensen gehoord, dat het traject Sault - Ottawa saai is en ik heb te weinig tijd om alles te fietsen, dus leek het me een goede optie dit deel ook met de bus te doen. Maar helaas pad over een week weer vrije plaatsen in de bus. Dus toch maar fietsen en meteen de volgende dag de boel ingepakt en weer 'in het zadel'. Inmiddels ben ik 2 dagen onderweg naar Ottawa: idd geen interessante route en helaas weer wind tegen, maar het gaat vlot, dus ik denk binnen een week Ottawa te kunnen bereiken. Daar wil ik minimaal een dag de rijd nemen om de stad te bekijken en dan door naar Quebec en eencstuk langs de Saint Lawrence in noordelijke richting. DN met de ferry oversteken en lang de andere oever terug richting Montreal.
De afgelopen dagen heb ik alleen maar op gratis plekken gekampeerd. Een keer op de parkeerplaats bij een Visitor Centre, gisteren aan Huron Lake op een picknickplaats en nu op een grasveldje naast een wegrestaurant in Nairn Centre; gaat prima en als je geluk hebt is er zelfs ergens een douche in de buurt. De plekken zijn vaak zelfs beter dan op een Provicial Park campground, waar je in Ontario de belachelijke prijs van ruim $40 betaalt om je tentje op een stukje grind of modder te mogen zetten en waar je dan soms ook nog moet betalen voor de douche.
De teller staat inmiddels op 3200km en bijna 20.000 hoogtemeters. Vandaag heb ik voor de 5e keer mijn ketting gesmeerd en tot nu toe slechts eenmaal een lekke band (afkloppen!) en dat ondanks de stenen, glas en stukken metaal een de kant van de weg. Nog een dag of 4 naar Ottawa en dan hoop ik daar een overnachtingsplekje te vinden, want volgende week maandag is het Labour Day, dus weer een lang weekend voor de Canadezen, topdrukte en veel winkels gesloten. Ik ga ook 'warmshowers' eens proberen; dat is een vorm van couch surfing, maar dan specifiek voor fietsers, dus puur voor een plek om te douchen en te slapen bij mensen, die fietsers een warm hart toedragen.