Walvissen spotten in de St.Lawrence

12 september 2017 - Trois-Pistoles, Canada

Tjonge, alweer meer dan een week verstreken sinds mijn laatste verslagje. Hoogste rijd voor een uodate en het dagboek er maar weer bijgepakt. Het schrijven van zo'n verslagje dwingt me ook om af en toe even terug te blikken en dan geniet ik er nog een keer van ;-)
Ik ben in 4 etappes van Ottawa naar Quebec gereden. Qua weer hield het deze dagen niet over: regelmatig regen, maar niet al te koud. Meteen bij vertrek uit Ottawa op maandag al een stevige bui, maar later brak de zon nog even door. De Ottawa River overgestoken naar Quebec (de provincie) en behalve dat ze er Frans spreken, doet de hele sfeer daar meteen Frans aan; scherp contrast met het Britse Ontario. In Brownburg-Chatham eindelijk weer eens een camping met een 'tentenveld' voor een nette prijs; incl. gezelschap van een Brit, die al 2,5 jaar op zijn fiets onderweg is de wereld rond en nu alleen nog via New York en Ierland naar huis moet fietsen. 's Avonds en 's nachts bakken water, maar de volgende ochtend weer droog. Omdat ze zeiknat waren had ik mijn tassen op de fiets laten zitten en ja hoor: mijn fiets lag overhoop, een fietstas opengemaakt en mijn brood verwennen (Alex uit Ottawa had me al gewaarschuwd, dat de racoons de Ortlieb manuals hadden bestudeerd). Ik wilde die dag naar Joliette, maar weinig campings in die buurt en warmshowers-host geen gehoor. Bij een supermarkt bood een dame me spontaan aan naar haar huis te gaan, zodat ik kon douchen en eten kon maken; het was echter nog maar half 11 's ochtends, dus ik heb vriendelijk bedankt. Weliswaar een omweg, maar een prachtige landelijke route naar Joliette, waar ik op de bonnevooi maar bij het ws-adres heb aangebeld: de baby was ziek, het huis bomvol (gezin met 2 kleine kinderen op de begane grond en de bovenverdieping verhuurd), maar ik was welkom om mijn trmt in de tuin tr zetten. Gezellig met het gezin gegeten en gekletst bij een kampvuurtje. Woensdag uitgezwaaid door de hele familie verder over de Route Verte (ik had inmiddels de fietsroutes in Quebec ontdekt: mooi, maar soms wel een omweg en soms erg slecht wegdek) naar Trois Rivières. Ik wilde echter nog wat verder om de dagverna naar Quebec (stad) te kunnen rijden, maar nauwelijks campings in de buurt. Uiteindelijk belandde ik op een gruwelijk dure camping, 10km vanaf de route, waar het ook nog begon te regenen (en het werd niet meer droog). De volgende ochtend in de tent het laatste restje yoghurt als ontbijt en met het regenpak al aan de tent ingepakt; het water droop uit de zak. Het was nog 120km naar Quebec en pas toen ik de stad in reed werd het droog. Mijn hosts zouden pas half 6 thuis zijn, dus het huis opgezocht en in de buurt koffie gedronken en geprobeerd mijn kleren wat te drogen (het regenpak was van binnen net zo nat als van buiten). Gelukkig kon ik bij mijn hosts, Martin en Patricia, de natte prut uitstallen / ophangen in de garage en kreeg ik in the basement een compleet appartement tot mijn beschikking. Na het puinruimen en douchen had Martin een biertje voor me klaar staan en hebben we gezellig met zijn 3en zelfgemaakte pizza gegeten. De volgende dag (vrijdag 8 september) ben ik met Martin naar de profronde van Quebec geweest, voorafgegaan door een ontbijt met zijn fietsvrienden in een restaurant in de binnenstad. Een hele belevenis, want met 16 ronden van 13km door de binnenstad zie je de renners vele keren langs komen. En omdat fietsen in Canada minder populair is dan bij ons kun je gemakkelijk overal bij het parcours komen, dus ondertussen ook de binnenstad bekeken met het imposante Chateau Fontenac en de citadel. Bij de start nog even met Bouke Mollema gesproken en Peter Sagan boekte zijn 100e profzege 'met 2 vingers in de neus'. De volgende ochtend met Martin naar zijn fietsenboer om zijn eigen fiets op te halen en voor mezelf een nieuw zadel gekocht (het was een gokje, maar inmiddels voelt het stukken beter dan mijn oude zadel). Daardoor vertrok ik pas begin van de middag en Martin en Patricia fietsen mee tot buiten de stad. Toen het begon te plenzen zijn ze terug gegaan. Later brak de zon door, even later gevolgd door een ware wolkbreuk. Van alles zat tegen waardoor ik niet opschoot en het was al zo laat: regengoes van mijn stuurtas verloren, winkel voorbijgereden, dus weer terug, en uiteindelijk bleek een camping, die op de kaart stond er niet te zijn. Het begon al bijna te schemeren, dus de eerste de beste mensen die ik zag aangesproken: ze bleken vlakbij te wonen en ik mocht bij hen in de tuin mijn tent neerzetten. We moesten alleen al mijn spullen anderhalve meter omhoog tillen vanuit een kuil aan de rand van het erf ivm wegwerkzaamheden. Geen tijd meer om een warme hap te maken, dus maar een paar boterhammen in de tent en de volgende ochtend nog een paar en meteen op pad, zodat ik ergens een stevig ontbijt kon halen en de wc gebruiken. Die dag ben ik naar Saint Simeon gereden, door een prachtig gebied langs de St.Lawrence waar de wegen constant op en af gaan over de rotsen en langs dorpjes beneden aan de rivier (eigenlijk een uitloper van de zee, met zout water). Het weer werd steeds beter en uiteindelijk had ik 110km en 1400 hoogtemeters op de teller. Op de camping bleken ze van alles, maar geen biertje te verkopen, maar de eigenaresse had er nog wel één voor me uit haar eigen koelkast, de schat.
Gisteren (maandag) wilde ik naar Les Bergeronnes om daar 2 nachten te blijven en in een kajak walvissen te spotten. Navraag bij de TI in Tadoussac leerde, dat er nog een plekje op de camping was. Daar in de monding van de zijrivier zag ik de eerste school beluga's (witte dolfijn) al; een grotere walvis zwom er tussenin. Op de camping bleek ik een plek te hebben waar ik met mijn fiets niet kon komen, dus een andere gevraagd. Toen ik had gedoucht kwam een knaap me vertellen, dat er een vergissing was gemaakt en dat ik de volgende dag alsnog naar die 'onbereikbare' plek moest. Mooi niet dus: eerder weg men geld terug. Vanochtend een schitterende kajaktocht langs de kust gemaakt, waarbij we diverse vinvissen, vele dolfijnen en een zeehond hebben gezien. De dolfijnen. Doken regelmatig dichtbij op, maar de vinvissen mocht je niet dichter dan 200m benaderen. En toen dook er ineens eentje op amper 10m afstand op: dat was wel even slikken in zo'n kajakje met zo'n beest van 20m lang en 2m breed zo vlakbij. Een geweldige ervaring, maar helaas kon ikcgeen foto's maken (had ik toch een Gopro mee moeten nemen). Na de kajaktocht de tent ingepakt en naar Les Ecoumins gereden, waar ik de ferry naar Trois Pistoles aan de oostoever van de St.Lawrence heb genomen. Daar sta ik nu op de camping en de komende dagen fiets ik naar Montreal, waar ik voor zondag en maandag weer een ws-host heb kunnen vinden.
Maak je reisblog advertentievrij
Ontdek de voordelen van Reislogger Plus.
reislogger.nl/upgrade

Foto’s

10 Reacties

  1. Gerrit Abma:
    13 september 2017
    Foto's en kaart volgen later, want ik zit over mijn internetlimiet, dus de uploadsnelheid is momenteel minimaal. Groetjes xx
  2. Piet:
    13 september 2017
    Ik keek al uit naar je volgende verhaal en daar was ie weer, en opnieuw genieten. Ik merk dat je er veel plezier aan beleeft, ondanks het weer zo nu en dan. Succes met je volgende etappe.
  3. Ragas:
    13 september 2017
    Veel succes. Ik ( onbekende collega van je) geniet van je verhalen en kijk uit naar de volgende.
  4. Rinus:
    13 september 2017
    hoi dit was weer een mooi avontuur .
    Zal ook een mooi gezicht zijn zo'n grote walvis tussen de dolfijnen.
    Wens je verder een goede reis en veel gezondheid
    groetjes Rinus
  5. Antje Attema:
    13 september 2017
    Rustig je hele verhaal weer gelezen en dacht ineens aan al die regen en hoe koud en vies je dan bent. Gelukkig heb je dan hier en daareen warme douche. Succes verder.
  6. Joop:
    14 september 2017
    Mooie verhalen Gerrit! Leuk om te lezen. Een heel avontuur met leuke spontane ontmoetingen. Keep them stories coming!
  7. Oom Piet en tante Henny:
    14 september 2017
    We genieten van je verhalen. Voor ons veel bekende plaatsen, maar wel onder andere omstandigheden! Groeten en hou je haaks. Je schiet al op naar Toronto. Hier herfstig.
  8. Albert van der Gaast:
    15 september 2017
    He Gerrit, inderdaad weer een mooi verhaal. Ben benieuwd naar de foto's die hier nog bij komen. Leuke ontmoetingen heb je, maar evenzo vaak ook weer afscheid nemen. Je hebt, net als wij hier overigens, je portie regen dus inmiddels ook gehad. Succes met de volgende etappe.
  9. Ome Cor en Joke:
    18 september 2017
    hallo Gerrit We volgen jouw belevenissen zo goed mogelijk . We bewonderen je wilskacht en uithoudings vermogen . Ook om dat allemaal op papier te zetten.Het wordt een dik boek !
    onze beste wensen voor wat er allemaal zal gebeuren. groet van ons
  10. Rian:
    18 september 2017
    Gelukkig zijn niet alleen Friezen solidair met elkaar, ook wildvreemden kunnen er wat van! Fijn die hartelijkheid, vooral als het zo tegen zit. Bewonderenswaardig hoe je omgaat met de soms opeenstapelende tegenslagen. Maar ik kan me ook voorstellen dat je af en toe in je tentje zit te pruttelen van frustratie :-). Maar... ook hier komt het water regelmatig met bakken uit de lucht vallen, soms hele dagen. Morgen Prinsjesdag maar we hebben nog geen regering. Orkanen in overzeese gebieden. Volgend jaar de Oranjes op Koningsdag in Groningen. Gedoe om Vindicat, FC Groningen... Ik zou zeggen: blijf genieten daar! Krijg je trouwens een beetje nieuws mee?