Afzien in 'the Alberta dessert'

Ik had van diverse kanten het advies gekregen Canada van west naar oost te doorkruisen, omdat je dan op de prairie de (doorgaans harde westelijke) wind in de rug hebt. Nou, deze keer dus niet.... :-( Maar laat ik beginnen waar ik vorige keer was gebleven, want ik heb in die paar dagen weer ongelofelijk veel meegemaakt.
Vorige week woensdag een heerlijke dag in Calgary gehad. Prachtig weer 30°, maar lage luchtvochtigheid, dus nog draaglijk. Eerst de Calgary Tower op gegaan en uiteraard even op de glazen vloer, hoog boven de straat. Toen 8th Avenue af gelopen met zijn mooie oude panden (nou ja, oud? De geschiedenis gaat hier niet verder terug dan begin 19e eeuw; heel vreemd voor een Europeaan) en via Prince's Island rond 'downtown'. Een flinke wandeling, maar op mijn gemakkie en iets anders dan fietsen, dus toch wel een rustdag. Het hostel was overigens erg comfortabel, met een goed ontbijt en goedkoop (op sommige campings betaal ik meer!).
Donderdag (alweer stralend en warm) uit Calgary vertrokken richting Drumheller. Die 150km was teveel voor 1 dag, vooral omdat ik nog moest uitchecken en de stad uit zien te komen op de fiets, terwijl er veijwel alleen maar highways zijn met diverse rijstroken en op en afritten. Weer even rodeo op mijn stalen ros, dus. Het ging echter prima en toen ik Calgary uit was kwam ik in een totaal andere wereld: kaal, leeg, beetje glooiend, koolzaad, gras en graan. Weinig wind (gedeeltelijk wel eeer tegen trouwens) en slechts kleine hoogteverschillen, dus dat wilde wel opschieten. Ik was van plan tot Beiseker te gaan, maar daar was ik al om half 2, dus doorgereden naar Carbon, een voormalig steenkooldorpje in een vallei in de 'badlands'. Op de hoogvlakte (1000m) zie je die valleien niet, totdat je erin duikt en ineens 200m lager zit. 's Avonds vansf de camping nog een spontane 'guided tour' rond het dorpje door een stel, waarvan de vrouw in Carbon was opgegroeid; erg leuk en interessant.
Vrijdag een korte rit naar Drumheller, dat in de badlands in de prachtige vallei van de Red Deer River ligt. Weer zeer toeristisch en druk, maar op de fiets (zonder bepakking) een mooie rondrit over de Dinosaur Trail gemaakt.
Vanuit Drumheller wilde ik naar het Dinosaur Provincial Park, maar daar zit 180km tussen door 'the Alberta dessert', waar bijna niemand woont, geen winkels zijn en ook nauwelijks campgrounds. Aan de adviezen van Canadezen, die altijd met de auto reizen, heb je helaas niets. De meest veilige optie leek via highway36, waar op 115km vanaf Drumheller een camground zou zijn. Dus met volle bidons en nog een large coffee en muffins van Tim Hortons op pad. Na Roseland nog even de Hoodoo's opgezocht: pilaren van zandsteen, die door erosie zijn ontstaan onder een plakaat harder gesteente (vergelijkbaar met Capadocia in Turkije). Na 35km een steile klim vanuit de vallei de hoogvlakte op. En toen begon de ellende: in de vallei had ik al aardig moeite met de tegenwind, maar op de vlakte is totaal geen beschutting (geen bomen, geen boerderijen langs de weg, vol in de wind en brandende zon met 35°). Het schoot niet op en in no time was ik door mijn 2,5 liter drinken heen, maar nog wel 60km te gaan. Ik ben naar 3 boerderijen gegaan, maar er was niemand en ik kon ook geen buitenkraan vinden. Op de kruising met highway36 kreeg van een drietal motorrijders, die stonden te pauzeren, 2 flesjes water en een paar flinke stukken ijskoude watermeloen; verrukkelijk! Toen dacht ik dat ik er wel weer even tegen kon, maar 20 verder was alles alweer op en de 50km langs highway36 was er helemaal niets, zelfs geen enkele boerderij. Dus bij iedere passerende auto de bidon omhoog houden, in de hoop dat iemand dat signaal begrijpt. Tientallen passerdende auto's en 20km verder had ik de moed bijna opgegeven en dacht erover auto's aan te houden, toen er een stel stopte, dat mij een andehalve liter fles water gaf. Deze mensen hebben mijn dag, en misschien wel mijn leven gered. Compleet gesloopt kwam ik na ruim 8 uur zwoegen op de camping aan, waar ik gelukkig lekker kon douchen. Na een portie ORS (wat ben ik blij, dat ik dat heb meegenomen) en een flinke pan paste knapte ik snel weer op.
Vandaag een relatief korte rit naar Dinosaur PP (70km), maar vanochtend waaide het meteen al hard, dus de eerste 25km naar Duchess kosten me al ruim 2 uur op vol vermogen en dat kon ik niet veel langer volhouden. Toen ik bij het enige winkeltje in Dutches een kop koffie wilde halen, werd ik aangesproken door een knaap, die vroeg of ik Frisian was (nav het Friese vlaggetje achter op mijn fiets). Hij heette Simon en de ouders van zijn moeder, Eileen, kwamen uit Earnewald (Kloosterman). Hij zei dat zijn moeder het heel leuk zou vinden weer eens Fries te spreken en nodigde me uit voor de zondagslunch in Rosemary. Dus de fiets in de storage van de winkel en mee in de auto naar Rosemary, waar moeder Eileen uit de kerk werd geplukt, terwijl haar man Bob daar verbouwereerd achter bleef. Eileen en Simon hebben me hun schitterende huis laten zien (een paradijsje in the Alberta dessert) en daarna heerlijk geluncht bij grandma Johnston. Wat een ontzettend lieve mensen! Ik kreeg nog een hele voedselvoorraad mee ook. Als Eileen en Bob naar Friesland komen, dan komen ze het land niet uit zonder een bezoek aan Joure.. Daarna heeft Simon me weer afgezet bij de winkel in Dutchess en ben ik op de fiets gestapt naar het Dinosaur PP. Nu ook een stukje wind mee en dan gaat het ineens 3x zo snel (35km/h op mijn gemak); wat een verschil! Ik blijf nu één dag in het park om te wandelen en hoop dat daarna de wind is gedraaid. Het weer slaat nu om: momenteel lichte regen en komende dagen ruim 20°.