De eerste etappe

De kop is eraf en dat lucht erg op. Het hele gebeuren gaf me meer stress dan ik had verwacht.
Gisteren de fietskoffer op transport naar Toronto gedaan (een uur op de taxi gewacht), bearspray gekocht, lopend terug langs het water en daarna rondgefietst in de stad op alweer een schitterende dag. Tussendoor en 's avonds op de eerste fietsdag georiënteerd: wat is haalbaar, waar ga ik langs, waar zijn campings, waar zijn winkels, waar zijn bosbranden? Uiteindelijk besloten toch maar de highway de stad uit te nemen, anders wordt het 'bij Dokkum om'' en schiet het niet op.
Vanochtend vertrokken vanuit het hostel in Vancouver. Dat werd rond een uur of 11, want ik moest nog wat eten kopen en het 'opzadelen' vanuit het hostel nam nogal wat tijd (zaken herschikken in de tassen, banden nog wat oppompen, brandstofflessen vullen e.d.). Vie de drukke hoofdweg East Hastings Street en highway 7 de stad uit. Dat wil zeggen op een razend drukke route op de sidelane (stenen, rommel) fietsen met soms 4 rijstroken auto's naast je en bij op- en afritten gewoon uitkijken en rijbanen oversteken. En dat mag dus gewoon; er staan zelfs waarschuwingsborden voor fietsers. Bij ons ondenkbaar, dat je het klaverblad bij Heerenveen rondfietst via de vluchtstrook.
Onderweg nog wat verse zaken voor het avondeten gehaald (langs de hele weg alleen maar bebouwing: huizen, bedrijven en winkels; 50 km lang). Pas het laatste stuk werd het iets meer natuur. De weg was behoorlijk glooiend, soms behoorlijk steil, dus ik moest af en toe al flink aan de bak.
Toen ik bij de afslag naar de beoogde camping kwam stond op een bord aan de weg 'sorry, campsite fully booked'. Ik schrok me te pletter, want in de buurt was verder niets. Toch maar doorgefietst, omdat ik wellicht een plek zou kunnen delen, maar toen bleek er nog één plaats vrij voor 1 nacht. Morgen toch maar even vooraf bellen of zo.
Het diner bestond uit nassi met kip en ik had zelfs een toetje: koekje met gesmolten chocola en een marshmellow bereidt door buurman Eric; een typisch Canadees dessert, genaamd 'smoor' of iets dergelijks (moet ik nog opzoeken). Later heeft hij me nog geholpen met 'bearbagging' en mijn eten hangt nu hoog in de boom. Mijn tandpasta ook, bedacht ik zojuist, dus maar een keertje poetsen zonder pasta.
Morgen richting Hope en daar moet ik vragen wat een geschikt vervolg is, want er zijn overal bosbranden (al 30.000 mensen geëvacueerd). Die spanning kan er ook nog wel bij.