Genoeg gerust

De afgelopen 2 dagen heb ik de ervaringen van de eerste anderhalve week op me kunnen laten inwerken. Dat is me goed bevallen, want dat komt er anders niet van op de drukke dagen van inpakken, fietsen, eten scoren, slaaplek zoeken, tentje opzetten en uitpakken, eten, bloggen, appen, wassen, route plannen en slapen; de dagen vliegen om.
Ik heb die dagen ook vaak aan jullie gedacht, niet alleen naar aanleiding van reacties op mijn blog, maar ook door allerlei herinneringen en dingen die jullie me ter afscheid hebben meegegeven. Ik kan niet alles meer benoemen, maar doe toch een poging: de lifestraw van het factuurteam kwam al op de derde fietsdag van pas (ter geruststelling van Jorien: het op de luchthaven ingepikte flesje was gelukkig een wegwerpgeval), het fotoboekje van mijn (klein)kinderen is niet alleen voor mezelf leuk, maar ook leuk om anderen te laten zien (het zit in mijn stuurtas), de berenbel hangt aan mijn stuur, het solar-lampje van Rian/Hanna/Marga doet het geweldig (opladen achter op de fiets, naast mijn zonnepaneel; hangt iedere avond in de tent), de firestarter van Michel (één vonkje en de benzinebrander doet het), de reepjes van Marieke en die van Rixte hebben me door de eerste zware beklimmingen getrokken. En nu vergeet ik vast nog een heleboel.
Even wat statistieken tot nu toe: 8 dagen gefietst, 700km, 4500 hoogtemeters (dat worden er echt wel meer dan 12000 tot Toronto, hoor Cor), amper regen, nauwelijks bewolking en nagenoeg alle dagen boven de 30°. Het materiaal bevalt prima en heeft me nog niet in de steek gelaten, alhoewel het qua gewicht wel wat minder had gemogen. Vandaag de fiets van stof ontdaan, de ketting gesmeerd en de banden nagekeken: die. zijn nog perfect, ondanks dat het smeltende asfalt er af en toe aan kleefde (@tante Henny: die moeten het t/m NZ, dus zo'n 10.000 km kunnen volhouden).
Gisterochtend moest ik vroeg mijn biezen pakken op decamping en mijn fiets en bagage in de opslag van het hotel stallen, want ik had om 10 uur afgesproken te gaan kajakken. Dat was fantastisch! Alle andere deelnemers (een man of tien) kozen voor raften, dus ik kreeg privé kajakles van de eigenaar, John. Na een rustig begin, waarbij de technieken erin werden geramd en een koprol werd geoefend, kwamen de stroomversnelingen, rotsblokken en boomstammen. Ik ben er zonder brokken doorheen gekomen, maar dat was soms mer onder dan boven water. Maar over het algemeen was het rustig peddelen, je op de stroom laten meevoeren en genieten van de schitterende omgeving (zie: http://nelsonwhitewaterrafting.com/gallery/ wellicht staan er al foto's van 28 juli).
Verder gisteren en vandaag in het stadje rond gewandeld, het straatfestival bezocht, lekker gegeten, fiets verzorgd e.d.
Maar ik ben nu wel zover, dat ik weer verder wil. Morgen een relatief korte rit (70km) naar Lockheart Beach, aan de andere kant van Kootenay Lake; met de ferry naar de overkant. Daarna in 5 etappes met een zuidelijke bocht via Creston, Cranbrook, Invermere, Radium Hot Springs (inderdaad een warm natuurbad) en de Kooteney Crossing naar Lake Louise in Banff NP. Daar wil ik (als het lukt qua camping) een dagje langer blijven om, zonder bagage de Bow Pass te beklimmen en o.a Peyto Lake te bezoeken. Daarna de Rockies verlaten richting Calgary en op naar Drumheller (Dynosaur NP, waar de Tyrannosaurus Rex van Naturalis vandaan komt). Maar het kan ook helemaal anders uitpakken.
Wordt vervolgd.